چخوف، چه خوف

تقدس، تنها دادن جایگاهی فرا انسانی به انسان است تا برتری نسبی فرد مقدس را به برتری دائمی تبدیل نموده و وی را از اتهام خطا - که ریشه در وجود آدمی دارد - مُبرا سازد .

حال اینکه برتری، خود وجود ندارد و تفاوت نسبی بین انسان ها، نسبت به چگونگی تطبیق با شرایط، برتری نامیده می شود.

وقتی برتری به عنوان پایه ی تقدس نفی می شود، تقدس نیز وجود خود را از دست می دهد. هیچ چیز مقدسی وجود ندارد، همه چیز در زمان تغییر ماهیت می دهد و فعلی که امروز ستوده می شود، با تغییر زمان تابو محسوب شده و نهی می شود. مانند تلاش برای آزادی فردی که ستودنی است و روزگاری انحراف از همبستگی اجتماعی تلقی میشود . بطور کل، هر مانیفست تفکری، تشدید کننده ی تقدس است. مانند مقوله ی دین که در کل بر پایه ی تقدس فردی بنا نهاده شده است. برتری پایه ی تقدس است و تقدس پایه ی دین؛ بنا نهادن هر مقوله بر پایه ای که متغیر است، آن را به نابودی می کشاند. خواه خود دین باشد، خواه حکومت حاصل از دین و خواه مردم برخاسته از دین...